Laure Prouvost brengt ode aan Moeder Maas in Kinrooi

Laure Prouvost (°1978, BE) voelt zich verwant met grensregio’s. Ze woont al lang in België, maar groeide op in het Franse Rijsel. In Kinrooi kijkt ze met veel fantasie naar de geschiedenis en de toekomst van de gemeente. ‘Moeder Maas’ is hier alomtegenwoordig als bron van leven én van economische activiteit dankzij de vruchtbare bodem, grindwinning en waterrecreatie. Het water is hier dus op verschillende manieren een bron van leven, een thema dat vaker voorkomt in haar oeuvre. In de grindplas nabij het Bastion brengt Prouvost met haar speelse vormentaal iets zachts over het landschap. Een groot bronzen beeld komt in het water te staan en benadrukt de symboliek van Moeder Maas. Ze houdt haar armen rond een grindberg terwijl enkele vogels op de armen rusten.

Bruggenbouwer Adrien Tirtiaux in Maaseik

Adrien Tirtiaux (°1980, BE) verbindt het beste van kunst en architectuur in zijn werk voor de stad Maaseik. De Maas speelde als handelsroute een cruciale rol in de historische ontwikkeling van de stad. Zo verbond de rivier de inwoners met de buitenwereld en was er een bloeiende culturele periode, met een waaier van ambachten. Tijdens de 19de en 20ste eeuw kwam hier verandering in. De stroom was niet langer bevaarbaar en er werd een rijksweg aangelegd tussen de stad en de rivier. Met die dualiteit gaat Tirtiaux aan de slag in zijn werk. Hij verwijst in zijn sculptuur naar de stad en dorpen in de buurt. Zo slaat hij als het ware een brug tussen het verleden en de toekomst van Maaseik, tussen het centrum en de Maas.

Adrián Villar Rojas geeft futuristische blik op Dilsen-Stokkem

Niets is wat het lijkt, niets blijft wat het is. Dat wordt duidelijk in Dilsen-Stokkem. Het hele landschap is ontstaan door grindwinning, ook al oogt het natuurlijk. Met zijn ‘archeologie van de toekomst’ verkent de Argentijnse kunstenaar Adrián Villar Rojas (°1980, ARG) de ecologische en geologische veranderingen van de plek. Hij vraagt zich af wat we hier zullen vinden als we over duizenden jaren graven. Zijn dingen eeuwig?

Germaine Kruip: een echo van stilte voor Maasmechelen

De Maas heeft verschillende gedaanten: soms rustig, soms onstuimig. Het landschap is bovendien een tijdscapsule, waar eeuwenlange geologische processen zich voltrekken. De uitstraling, de zeggingskracht en daarmee ook de ‘doeltreffendheid’ van haar interventie ligt in de mate waarin het verstilling en verwondering oproept, met betrekking tot het (natuur)landschap. Het heeft een contemplatief karakter en laat je anders kijken naar de omgeving. Germaine Kruip (°1970, NL) zal met haar kunstwerk de rust en sereniteit van deze plek uitvergroten, waardoor de stilte nog dieper nazindert.

Vruchtbaar speuren met Michèle Matyn

Natuurgebied Bichterweerd is een ware kraamkamer voor de natuur, en zelfs uitgeroepen tot ‘international bird area’. Michèle Matyn (°1978, BE) laat zich inspireren door één van de onbereikbare eilandjes in de grindplas. Het doet denken aan een onbewoond eiland, maar woont hier echt niemand? Wie naar het eiland loert, ziet zes bijzondere figuren. Het zijn sculpturen die de vruchtbaarheid en overvloed op het broedeiland symboliseren.

Dit laatste tijdelijke werk komt eraan op 29 februari in Bichterweerd (Dilsen-Stokkem). Daar presenteert Michèle Matyn haar Vulva Island.