Uit deze inzendingen selecteerde een professionele jury 60 genomineerden en op 14 mei werden de laureaten gepresenteerd voor een bomvol cultureel centrum in Lanaken.

Op diverse ramen, vitrines en etalages kunnen fietsers en wandelaars deze gedichten tegenkomen in het hele RivierPark Maasvallei en dat de hele zomer lang. Mensen die minder op goed geluk willen ontdekken, maar graag gericht op zoek gaan naar de gedichten vinden hieronder een kaart waar de locatie van alle gedichten op te vinden is.

De wedstrijd werd georganiseerd door drie verenigingen die zich bezighouden met het promoten van de Nederlandse taal. Het Algemeen Nederlands Verbond, de Marnixring en de Orde van den Prince.

Meer info & gedichten op www.maasgedichten.eu

Als de Maas een puber was | Olivia Louw (13 jaar)

Met klotsende oksels baan ik mijn weg, door het land, door het leven.
Linksom, rechtsom, het is mij om het even.
Ik meander, verander, verover. Ik betover met mijn grillige aard.
Soms lieflijk, soms onstuimig. Ik kan razend zijn en nietsontziend.
Toch breng ik gulle gaven: water en grind.
Ik geef en ik neem en snij bochten af waar ik maar wil.
Ik kán rustig zijn, maar sta nooit stil.
Zoals jullie er nooit bij stilstaan dat we elkaar nodig hebben.
Onze levens worden door elkaar bepaald.
Mijn kwaliteit wordt door jullie onderuitgehaald.
Jullie gebruiken me als afvalputje, als gifbelt,
terwijl elke verontreiniging ons aller levens beknelt.
De meeste bezoekers komen vooral om van mij te profiteren.
Dat mag! Maar dan moet je ook eens f*cking@! leren
om mij schóón te houden en het niet alleen over te laten
aan een stelletje idealistische dopjesrapers, plasticprikkers,
flessenverzamelaars en andere milieuridders.
#Lekkermakkelijk!
Al eeuwen blijven we marchanderen,
schipperen en laveren,
de mens en ik.
Dacht je dat ik het nog langer pik?
Ma’ass!