In het uiterste noordoosten van Kinrooi ligt een uitgestrekte grindplas – ontstaan door ontginning, vandaag een rustplek voor mens en natuur. Het is op deze onverwachte plek dat Moeder! Oui dream till the end van Laure Prouvost haar thuis vindt. De monumentale sculptuur is een artistieke interpretatie van Moeder Maas, de rivier die al eeuwenlang vruchtbaarheid en voorspoed brengt in deze regio. Daarom wordt ze in de volksmond liefkozend Moeder Maas genoemd.

Prouvost verbeeldt Moeder Maas als een hybride figuur: half vrouw, half onderwaterwezen, met een zwangere buik, tentakelarmen en bronzen vogels die zich op haar armen nestelen. Zoals een beschermende moeder omsluit ze een berg Maasgrind, afkomstig uit dezelfde ondergrond waaruit de plas zelf ontstond. Het grind verwijst naar het verleden van ontginning, maar krijgt hier een nieuwe betekenis als symbool van zorg, verbinding en verankering in het landschap. Met haar tentakel drukt ze een vlag in de grindberg, met de woorden Oui dream till the end. Die vlag blijft zichtbaar, ook wanneer de plas bij hoogwater overstroomt. Zo gaat het kunstwerk letterlijk mee met de dynamiek van de omgeving.

De locatie is niet toevallig gekozen. Deze plek ligt vlakbij ‘het einde van België’, een symbolisch grenspunt waar natuur, geschiedenis en landschappen samenkomen. Prouvost, zelf afkomstig uit een Frans-Belgische grensregio, speelt in haar werk vaak met meertaligheid en betekenisverschuiving. “Oui klinkt als we, oftewel ‘wij’,” legt ze uit. “De vlag drukt de hoop uit dat we samen blijven dromen – tot het einde.”
De keuze voor een half-octopusfiguur past binnen een terugkerend thema in het oeuvre van Laure Prouvost. Een octopus heeft meerdere harten en geen centraal brein. Zijn zintuigen én hersenen bevinden zich in zijn tentakels. Hij denkt door te voelen en voelt door te denken. Door die eigenschappen te combineren met een menselijke vorm, nodigt Prouvost ons uit om anders te kijken, te denken en ons beter in andere wezens te verplaatsen.

Grenzeloos vakmanschap

Moeder! Oui dream till the end is niet alleen een artistiek baken in de Maasvallei, maar ook een voorbeeld van grensoverschrijdend vakmanschap. De monumentale sculptuur van zes meter lang, drie meter hoog en bijna twee ton zwaar kwam tot stand in een intensief productieproces van anderhalf jaar, in samenwerking met gespecialiseerde bronsateliers in België en Nederland.

Laure Prouvost startte het creatieproces met verschillende ideeën, schetsen en kleimodellen. In dialoog met een lokale werkgroep van bewoners met diverse expertises werd het voorstel voor Moeder Maas gekozen en verder verfijnd. Bij Brons Atelier in Zottegem werd op basis daarvan een 3D-scan gemaakt en een levensgrote vorm uitgefreesd in piepschuim, die vervolgens door een team van beeldhouwers tot in detail werd uitgewerkt. De mallen werden vervoerd naar het Nederlandse Balk, waar het brons bij temperaturen tot 1200 °C werd gegoten. Na het uitharden keerden de onderdelen terug naar België voor polijsting en assemblage.

Ook de installatie op locatie vergde technische precisie. Door de schaal van het werk en de ligging in open water werd een tijdelijke dam aangelegd, zodat het fundament droog kon worden gebouwd. Dat fundament verdwijnt later opnieuw onder water, waardoor de sculptuur als het ware uit de plas oprijst. 

Een nieuwe blikvanger voor Kinrooi

Met de komst van Moeder! Oui dream till the end krijgt Kinrooi een nieuwe artistieke landmark, perfect geïntegreerd in het landschap van het RivierPark Maasvallei. 

Mark Hoedemakers, schepen van cultuur in Kinrooi, benadrukt het belang van het werk voor de gemeente: “Dit kunstwerk is veel meer dan een toeristische trekpleister. Het is een krachtig symbool van wie we zijn als Maasgemeente: verbonden met het water, met onze geschiedenis, maar ook met de toekomst. Moeder Maas nodigt iedereen uit om hier even stil te staan, te kijken en het landschap op een andere manier te beleven.”

Van bij de start was ook een lokale werkgroep uit Kinrooi nauw betrokken bij het creatieproces. Luc Vanthoor, lid van de werkgroep, blikt terug: “We vertrokken letterlijk van een blanco blad, met als doel een kunstwerk mee vorm te geven dat betekenisvol zou zijn voor onze gemeente. Het was voor mij essentieel dat het werk verbonden zou zijn met Kinrooi – en daarin zijn we zeker geslaagd.